این چند وقت!

خب خب خب. من اومدم. بعد از مدتها بالاخره قدم رنجه نمودم! یعنی نمیخواستم بیام اما دیدم خیلی زشته شماها هی میاید و میگید بنویسم و من نمی نویسم و بی ادبی صابخونه است دیگه. این شد که گفتم بنویسم.

عارضم که اتفاق خاصی نیفتاد. این مدت درگیر درس و مشق علی بودم! سه تا از درساش باید مقاله می نوشت و من کارم شده بود کمک کردن به علی. خدا رو شکر سه هفته هم خیاطیم بخاطر امتحان مربیمون تعطیل بود و من دربست در اختیار علی آقا بودم تا خود جمعه. اونم خیلی بهش فشار اومد این مدت. مخصوصاً سر سه بعدی کردن دو تا خونه چوبی که واقعاً اذیت شد و صبح روز تحویل پروژه (جمعه)، لپ تاپش هنگ کرد و ویندوزش پرید! حالا فکر کنید نیم ساعت مونده بود کارش تموم شه که این اتفاق افتاد. 

خدا کمک کرد و با بوت دیسک تونست اطلاعاتو از سیستم بگیره و بقیه شو به هر زر و زوری بود با سیستم من انجام داد و این پروژه نحسو به اتمام رسوند. سه ماه تمام شبانه روزی براش کار کرده بود. اونم برای یه درس اختیاری!!!!! و یه استاد روانی که همش گیرای بیخود میداد! علی ای حال، اینم رفت پی کارش.

حالا دیگه جمعه ها علی خونه است، دیگه کار دانشگاهش زیاد نیست و فرصت با هم بودن داریم! دیگه تا بره نطنز و برگرده استرس ندارم من. دیگه میتونیم با هم بریم بیرون (البته بخاطر خیاطی من خیلی امکانش نیست!) و ...

بگذریم. از خیاطی بگم که دامنارو تموم کردیم و بالاتنه هم پریروز تموم شد و امروز آستین رو شروع می کنیم و بعدش هم یقه ها و بعد میمونه پیراهن مردونه و پیژامه و چادر. شلوار زنونه هم درس گرفتیم و برای خودم یه شلوار دوختم. ایضاً یه دامن هم دوختم برای خودم. خیلی حس خوبیه خیاطی کردن و لباس دوختن. مخصوصاً وقتی می پوشه آدم. اصلاً قابل توصیف نیست حسم. آدم احساس خودکفایی میکنه و بیشتر لباسایی که میبینه دلش نمیاد بخره چون خودش میتونه بدوزه! حالا الان نشد، بعداً که میشه! 

تصمیم دارم به امید خدا کلاس ژورنال رو هم برم و بعد شلوار مردونه رو هم یاد بگیرم که برای علی خودم شلوار بدوزم. ماشالله با این قیمتای کذایی، آدم دلش نمیاد پولو بریزه تو جیب این فروشنده ها! اینم از این.

دیگه اینکه از آبان تابحال حقوق علی رو ندادن! قبلاً از آموزش و پرورش حقوق میگرفت و الان منتقل کردن به اداره خودش. دوماهو باید آموزش و پرورش میداد که نمدونم چرا نداد! ماه قبل هم اداره شون بودجه نداشت و حقوق ندادن! گل بگیرن این اداره رو! همش میره مساعده میگیره و اینطوری خورد خورد پول میره! 4 ماه هم هست که نظام مهندسی کار ارجاع نمیده (بخاطر اجرای طرح تفضیلی) و این یعنی اون پول هم پر! حالا یک حقوق هست و حدود 1.500 قسط به علاوه خرج خونه!

البته خدا کریمه مثل همیشه و دستمونو میگیره. کارای متفرقه انجام میدم برای استاد و دانشجوها و کلی از مخارجمونو با اون پول تامین می کنیم. انشالله دیگه از آخر این ماه درست بشه. ما که مثل همیشه توکل کردیم به خدا و هیچوقت لنگ نموندیم به همین خاطر. سبد کالا هم که به ما مرفهین تعلق نمیگیره! یه دفعه یارانه رو هم قطع کنن و حقوقشونو بیان از ما بگیرن دیگه! بخدا اینقده گاهی وقتا بی پول می شیم که این 90 تومن یارانه ما رو واقعاً کیفور میکنه! 

بگذریم. تا بود همین بوده و تا هست همین هست! اینارو ول کنید. پریروز اینجا  برف اومد و من بینهایت خوشحالم و واقعاً خدا رو بابت این نعمت آسمونی شاکرم. اینم سندش

 

خیلی سرد شده هوا. کاش ادامه دار باشه و دوباره بباره. البته امیدوارم تا دوشنبه هفته بعد که ما میریم ولایت و عروسی خواهرشوهر کوچیکمه قطع بشه و ما تو برف و بوران نمونیم!