میریم کنگره

فردا باید برم تهران. کنگره بین المللی تازه های غدد و متابولیسم بزرگسالان و کودکان. فروردین ماه یه مقاله فرستادم با عنوان افسردگی و کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت که اصلنی فکرشم نمیکردم نیگاش کنن چه برسه به اینکه پذیرفته شه (یعنی اعتماد به نفس در حد تیم ملی!) آخه کنگره بین المللی بود! 

خولاصه. هی بین برم و نرم گیر کرده بودم و از طرفی حوصله پوستر درست کردن نداشته بیدم که علی بهم گفت برو. حتمنی برو. دیگه منم که رو حرف شوهرم حرف نمی زنم (دروغگو هم خودتی علی آقا!)، این شد که پذیرفتم و خدا رو شکر خود کنگره یه template آماده پوستر رو سایتش گذاشته بود و با همون نشستم پوسترو درست کردم و امروز میرم پرینت بگیرم. 

حداقل میرم کیفی چیزی میگیرم (اسمایلی فاطیمای ندید بدید!) و چهارتا دکتر مکتر می بینم و با یافته های جدید دیابت و غدد آشنا میشم. خو ما هم دل داریم. درسته از کار بالین دور شدم، اما با رفتن به این نشست های علمی کمی اطلاعاتم اضافه میشه. در ضمن یاد دوران دانشجوییم می افتم که همش سمینار می رفتیم. چقدر هم چهره های آشنا رو هر بار توی سمینارها می دیدیم. اصن آدم یه حس خوبی بهش دست میده که قابل وصف نیست (به قولی لا یُدرَکُ وَ لا یوصَف!).

یادمه سال 87 کنگره بین المللی بیماری های کودکان هم سه تا مقاله فرستاده بودم که دوتاش پوستر و یکیش سخنرانی پذیرفته شده بود و مکانش هم همینجا بود (تالار امام، مجتمع بیمارستانی امام خمینی) و کلی چهره نام آشنا دیده بودم و ذوق کرده بودم.

حالا جالبه که پدرشوهرم برای اولین بار بعد ازدواجمون داره میاد قم و من روز اولش نیستم! امشب براشون غذا درست میکنم و صبح راهی میشم.

پیش به سوی کنگره و علم و چهره های نام آشنایی چون دکتر ولایتی و احیاناً دکتر هاشمی!

یوهوووووووووووو