روزهای مادری

سلام. خیلی وقته ننوشتم. دخترکم فردا دو ماهش تموم میشه. کم کم به شرایط جدید عادت کردم. شب بیداری برام خیلی سخت بود اول. منی که زمستونا ساعت 8 خوابم میگرفت الان قبل از ساعت 3 صبح نمیتونم بخوابم. خدا خودش کمک میکنه و مسئولیت بچه باعث میشه آدم بتونه تحمل کنه.

کلاً این ریحون خانوم شده همه کار و زندگی من دیگه. وقتی بیداره باید تو بغلم باشه، خوابش هم خرگوشیه و بجز صدای تلویزیون با هر صدای دیگه ای زود بیدار میشه. اینه که هی باید نزدیکش باشم و نمیتونم به کار دیگه ای برسم. 

اینقدر دوستش دارم که وقتی میخوابم دلم براش تنگ میشه. هر روز بیشتر و بیشتر بهش وابسته میشم و وقتی دلش درد میکنه و گریه میکنه قلبم ریش ریش میشه. 

خبر خاصی نیست جز اینکه آخر هفته به امید خدا میریم شمال. اون دو تا برادرزاده هام هم به فاصله یک و دو هفته از ریحانه دنیا اومدن. اولی (زهرا) رو یک بار دیدم و دومی (فاطمه زهرا) رو هنوز ندیدم و تازه میخوام ببینمش.

 دیگه اتفاق خاصی نیفتاده که بگم. اینم جدیدترین عکس دخترکم

---