کمی خنده

تو خونه ما همیشه علی ظرف میشوره. میگه هم دوست دارم، هم بهم آرامش میده . منم از خدا خواسته، قبول کردم اون ظرفارو بشوره. بخاطر آب قم ماشین ظرفشوئیم رو استفاده نمیکردم. چند وقتیه که شنیدم آب قم املاح نداره (داشتن که داره، اما کمتر شده). به همین خاطر پودر ماشین ظرفشویی خریدم و گاهی وقتا ظرفارو با ماشین میشوریم.

دیروز بعد از خوردن نهار، دیدم علی کار داره. گفتم بشقاب و کاسه و لیوانارو میذارم توی ماشین. تو فقط زحمت قابلمه رو بکش. بنده خدا شروع کرد به شستن ظرف. حالا مگه تموم میشد؟ طرف ماست و ظرف دوغ و سینی و خلاصه هرچی بگی یکی یکی اضافه میشد به ظرفای توی سینک. به قول مامانم به زبون محلی "ظرف وَچِه کِندِه" (ظرف بچه میزاد!) .

علی بینوا هم هی میشست و میدید تموم نمیشه! دیدم میگه: خانوم والا امروز من از روزای دیگه هم بیشتر ظرف شستم!!! میخوای تو یخچال و کابینتا رو نگاه کن ببین دیگه ظرفی نیست بشورم!  منو میگید، از خنده داشتم روده بر میشدم! خیلی لحنش باحال بود آخه!

خدایا این شادی های کوچیک رو از ما نگیر